۱۳۸۹ بهمن ۹, شنبه

وجوهِ انسانيِ كرّه‌خر!


كورش   ببين... وقتي كه من به تو مي‌گم كُرّه‌خر، منظورم دقيقاً كُرّه‌ي يه خر نيست! يعني وَجهِ انساني تو رو زير سؤال نمي‌برم. در واقع اين يه جور واژه‌ي تحبيبه! مثل عزيزم يا...
شيوا      بسه. ديگه شوخيات برام بامزّه نيست.
كورش   خُب سعي مي‌كنم شوخياي بامزه‌تري جفت و جور كنم...
شيوا      خواهش مي‌كنم... چرا اصرار داري اَداي آدماي احمق رو دربياري؟
كورش   ...
شيوا      ...
كورش   چون احمقم!
شيوا      هردومون احمقيم.
كورش   آره... هردومون.
شيوا      خب؟ نمي‌خواي ماشينو خاموش كني؟
كورش   يعني جدي‌جدي مي‌خواي...
شيوا      آره!
كورش   شوخي مي‌كني!
شيوا      نه ديگه! مطمئن باش اين‌بار كَلَكِت نمي‌گيره...
كورش   كَلَك چيه؟ چي مي‌گي تو اصلاً؟
شيوا      آره... چي‌مي‌گي تو اصلاً؟ من كه نمي‌فهمم، تو الان عصباني هستي... نه كوروش‌خان، ديگه نه! من ديگه خامِ شعبده‌بازياي تو نمي‌شم.
كورش   پس اين چشمه‌ رو هم تماشا كن! الان يه‌دونه خرگوشِ سفيد از تو كيفت بيرون ميارم... ببين... آها... اِ... حضار محترم، فعلاً نوار بهداشتيِ خانم‌خرگوشه رو داشته باشيد تا خودشم پيدا كنم!
شيوا      كوروش، جدي بهت مي‌گم، شوخي‌هاي تو فقط بيشتر حال منو به‌هم مي‌زنه! همين الان ماشينو خاموش كن، بريم بالا و تمومش كنيم.
كورش   چي‌چي رو تمومش كنيم؟ شيوا تو دقيقاً منظورت چيه؟
شيوا      كوروش التماس مي‌كنم خودتو به خنگي نزن.
كورش   چرا خُل‌بازي درمياري؟ تو امروز حالت خوب نيست، اينم طبيعيه! اين‌جور باشه كه همه‌ي زنا بايد ماهي يه بار تقاضاي طلاق بدن!
شيوا      تو داري به من توهين مي‌كني!
كورش   والله من كه نمي‌فهمم تو...
شيوا      آره، تو نمي‌فهمي من چي مي‌گم. درواقع واست اهميتي نداره. تو فكر مي‌كني عقل كلّي و به خودت اجازه مي‌دي جواب هر حرفي رو با اِستِهزا و نيش و كنايه بدي. اسمش هم اينه كه آدم شوخ‌طبع و حاضرجوابي هستي، درحالي‌كه تو مغروري و هيچ‌كس رو به‌جز خودت آدم حساب نمي‌كني...
كورش   تموم شد؟
شيوا      كوروش، ببين... خرابش نكن! من فكر مي‌كنم تو هم به اين نتيجه رسيدي كه ازدواجمون نمي‌تونه ادامه پيدا كنه...
كورش   تو به جاي منم تصميم گرفتي...
شيوا      پس چرا اومديم اينجا؟
كورش   بابا من فكر كردم داري شوخي مي‌كني...
شيوا      شوخي، شوخي، شوخي... ديگه از هرچي شوخيه حالم به‌هم مي‌خوره.. اَه...
كورش   شيوا اين كارا چيه؟ چرا گريه مي‌كني؟ مردم دارن نگامون مي‌كنن...
شيوا      دارم ديوونه مي‌شم... احساس مي‌كنم هيچي نيستم. يه موجودِ بدبختم كه همه‌ي حرفا و كاراش خنده‌دار و مسخره‌ست... اين‌همه تحقير حق من نيست كوروش!
كورش   هه! كدوم‌همه تحقير ديوونه؟!
شيوا      همين نيشخند، همين كه هرچيزي كه مي‌گم و هركاري كه مي‌كنم پشت‌بندش تحويلم مي‌دي. تو مگه كي هستي؟ كي هستي كه به خودت اجازه مي‌دي بقيه‌رو دست بندازي؟ كي هستي كه فكر مي‌كني همه ابزار خنده‌‌‌‌ و تمسخر تواَن؟ كي هستي كه همه‌ي آدما به‌نظرت احمق ميان؟
كورش   من هيچ گُهي نيستم! باشه شيوا، بالاخره تونستي اعصاب منو به لجن بكشي. حالا ديگه تمومش كن لطفاً.
شيوا      منم مي‌خوام همين‌كارو بكنم.
كورش   دِ چرا دست برنمي‌داري؟ تو الان از من انتظار داري چي بگم؟ بگم نه، من اين آدمي كه تو فكر مي‌كني نيستم؟ يا انتظار داري خودمو عوض كنم؟ مگه من هموني نيستم كه از روز اول بودم؟
شيوا      من، من، من... همش من! اشكال تو اينه كه به‌جز اين من هيچ‌كس ديگه رو نمي‌بيني.
كورش   شيوا من باورم نميشه، اين تويي كه داري اين حرفارو ميزني؟ يعني واقعاً جدي داري مي‌گي؟
شيوا      اوهوم!
كورش   يعني جدي تو منو برداشتي آوردي اينجا كه بريم تقاضاي طلاق بديم؟
شيوا      فرض كن كه دارم شوخي مي‌كنم!
كورش   خيلي شوخيه بي‌مزّه‌ايه!
شيوا      نه به بي‌مزّگيِ شوخيِ ازدواجمون.
كورش   ولي ازدواجمون واسه من شوخي نبود شيوا.
شيوا      حتي ازدواجمون هم واسه تو شوخي بود!
كورش   تو داري به من توهين مي‌كني!
شيوا      آره، دارم بهت توهين مي‌كنم!
كورش   ...
شيوا      ...
كورش   كجا؟
شيوا      مي‌رم بالا.
كورش   ولي من نميام.
شيوا      به‌هرحال من ديگه برنمي‌گردم خونه.
كورش   شيوا... شيوا... خيلي شوخيه بي‌نَمكيه... شيوا...
مهدي شفيعي زرگر 

۱۳۸۹ بهمن ۴, دوشنبه

جایی برای پیرمردها نیست


پیرمرد   اجازه هست منم این گوشه‌ي نیمکت بشینم؟
دختر      خواهش می‌کنم.
پیرمرد   (زنگ تلفن پيرمرد) ای بابا، دو دقیقه اومدیم خلوت کنیم ها...! الو... سلام... ها...؟ اومدم هواخوری. چی...؟ نه، کسی چیزی بهم نگفته... باید قسم بخورم تا باور کنی؟ به جان خودت، به جان خودم، به روح ننجونت سیاوش چیزی بهم نگفته. کاریش نداشته باش تو رو خدا... بچه شدی...؟ چرا باید سیاوش به بابابزرگش فحش بده...؟ نه دخترم، باور کن کسی چیزی نگفته... بابا پوسیدم تو خونه، حوصله‌ام سر می‌ره خب...
دختر      ( با تلفن) سلام عزیز، کجایی؟
پیرمرد   (با تلفن) گفتم که، تو پارکم. برای چی نگرانی آخه...؟ ببینم سیاوش کِی می‌ره بیرون؟
دختر      (با تلفن) نمی‌دونم، هنوز اینجام... نه الان رسیدم... نه عزیزم این حرف‌ها چیه؟
پیرمرد   (با تلفن) نه دخترم، اینجوری راحت‌ترم... باشه میام، نگران نباش.
دختر      (با تلفن) باشه منتظرتم. خداحافظ.
پیرمرد   (با تلفن) خداحافظ... عجب اوضاعیه ها، آدم نمی‌تونه دو دقیقه بیاد بیرون هواخوری. انگار من بچه‌ام که نگرانم می‌شن.
                                                 سکوتی اندک.
پیرمرد   تردید به دلت راه نده.
دختر      بله؟!
پیرمرد   تصمیم عاقلانه‌ای گرفتی.
دختر      با من بودین؟!
پیرمرد   از قیافه‌ات معلومه که خیلی دوسش داری.
دختر      شما قیافه‌شناسین؟
پیرمرد   نه، دامپزشکم. یه دامپزشک بازنشسته.
دختر      ( کنجکاو) چه خوب! پس شما دامپزشکین!
پیرمرد   بازنشسته.
دختر      می‌شه در مورد دامپزشکی و کلاً دامپزشک‌ها یه خورده اطلاعات به من بدین؟
پیرمرد   بازار کار برا دامپزشک‌ها تو کشورهای اروپایی بیشتر از ایرانه، واسه همین اکثر دامپزشک‌ها سعی می‌کنن از ایران برن. تو هم اگه دیر بجنبی ممکنه بذاره بره.
دختر      کی؟
پیرمرد   همونی که دوسش داری.
دختر      مگه شما می دونین من کیو دوست دارم؟
پیرمرد   ( نرم می خندد) گفتم که دامپزشکم.
دختر      دارین مسخره‌ام می‌کنین؟
پیرمرد   نه، دارم باهات شوخی می‌کنم.
دختر      پس دامپزشک نیستین.
پیرمرد   مگه دامپزشک‌ها شوخی نمی‌کنن؟
دختر      خیلی هم جدی نیستن.
پیرمرد   این نظر شماست البته.
دختر      شما چرا با من شوخی کردین؟
پیرمرد   برای اینکه من کلاً آدم شوخی هستم. البته ظاهرم اینو نشون نمی‌ده ولی هستم.
دختر      هستین؟
پیرمرد   مگه شما نیستین؟
دختر      نه زیاد.
پیرمرد   مثلاً چقدر؟
دختر      چقدر چی؟
پیرمرد   چقدر هستین؟
دختر      هستم؟ چی هستم؟
پیرمرد   شوخ.
دختر      فقط یه کم.
پیرمرد   مهم نیست، خودتو زیاد ناراحت نکن. عوضش من کلی جُک بلدم که بهت بگم... (دختر بلند شده و می‌خواهد برود) ببین مهناز... تردید به دلت راه نده.
دختر بر می‌گردد و با تعجب به پیرمرد نگاه می‌کند.
دختر      شما اسم منو از کجا می‌دونین؟
پیرمرد   مگه اسم شما مهنازه؟
دختر      مگه منو صدا نکردین؟
پیرمرد   من فقط گفتم تردید به دلت راه نده.
دختر      گفتی مهناز تردید به دلت راه نده.
پیرمرد   جدی اینو گفتم؟
دختر      با گوش‌های خودم شنیدم.
پیرمرد   آره، حق با توئه. حالا که فکر می‌کنم، می‌بینم یه مهناز هم اول جمله‌م گفتم.
دختر      خب...؟
پیرمرد   راستی چرا گفتم...؟ ها یادم اومد...
دختر      خب؟
پیرمرد   تو می‌خواستی بری، منم گفتم مهناز تردید به دل...
دختر      من با اونش کاری ندارم، اسم منو از کجا می‌دونی؟
پیرمرد   همین‌جوری یه اسمی پروندم دیگه.
دختر      این همه اسم، چرا دست گذاشتی رو مهناز؟
پیرمرد   خب، برای اینکه سال‌هاست دارم با مهناز زندگی می‌کنم.
دختر      آها...! پس اسم خانمتون مهنازه...!
             پیرمرد آهی عمیق می‌کشد. سکوتی اندک.
دختر      ببخشید که ناراحتتون کردم... خدا رحمتش کنه.
پیرمرد   پارک چقدر خلوته!
دختر      اول هفته‌س دیگه.
پیرمرد   زمستونا همیشه اینجوریه. خلوت خلوت...
دختر      بله... (سکوتی اندک. دختر بلند می‌شود که برود) با اجازه.
پیرمرد   مهناز؟
دختر      بله؟
پیرمرد   نرو.
دختر      ببخشین من یه قرار مهم دارم، حتماً باید...
پیرمرد   دوستت حالاحالا‌ها نمیاد، بیا بشین.
دختر      ببخشین من نمی‌تونم... (دور می‌شود) خداحافظ...
تلفن دختر که روی نیمکت مانده است زنگ می‌خورد.
پیرمرد   تلفنت جا موند مهناز... داره زنگ می‌خوره.
دختر      (برمي‌گردد و تلفنش را جواب مي‌دهد) الو... جانم...؟ سیمین‌جان بگو، می‌شنوم... خب...؟ نه عزیز عیب نداره... این حرف‌ها چیه؟ پیش میاد دیگه... خواهش می‌کنم، برو به کارت برس عزیز... اختیار داری... نه بابا کار خاصی نداشتم. می‌خواستم درباره‌ي یه کار باهات صحبت کنم... نه، قربانت. تو هم سلام برسون.
پیرمرد   چرا دروغ گفتی بهش؟
دختر      بله؟!
پیرمرد   مگه تو می‌خواستی درباره یه کار باهاش صحبت کنی؟
دختر      هیچ معلومه شما چی می‌گین؟! به شما چه ربطی داره من با کی و برای چی قرار دارم؟ عجب اوضاعی شده ها! حالا دیگه هرکی از راه می‌رسه، تو زندگی آدم سرک می‌کشه!
دختر چند قدم دور می‌شود.
پیرمرد   (بلند) روت نمی‌شه بهش بگی در مورد احمد می‌خواستی باهاش صحبت کنی؟!
                                                دختر برمی‌گردد.
دختر      شما احمد رو می‌شناسین...؟! شما کی هستین...؟!
پیرمرد   می‌شه بشینی...؟ خواهش می‌کنم.
دختر با تردید می‌نشیند. پیرمرد به او زل زده است. سکوتی نسبتاً طولانی...
دختر      خب، بفرمایین... چرا اینجوری نیگام می‌کنین؟!
پیرمرد   ... دوسِت دارم مهناز!
دختر      بله؟! ( بلند شده و دور می‌شود) خجالت هم خوب چیزیه والله...
پیرمرد   مهناز! مهناز! نرو...
پیرمرد 2  سلام احمد آقای گل گلاب. بازم یکیو جای مهنازت گرفته بودی؟
پیرمرد   ها...؟!
پیرمرد2 خدا رحمتش کنه. اجازه میدی پیشت بشینم؟
علي پوريان